Mijn lifegoal

Als kind was ik gefascineerd door de oceaan en zijn bewoners. Ik keek naar films als “Free Willy” en documentaires zoals “Black Fish”, maar wat ik zag deed pijn. Het brak mijn hart om te zien hoe deze majestueuze dieren werden behandeld. Dit zorgde voor een blijvende indruk en leidde tot een besluit: ik zou nooit meer plekken bezoeken waar dierenleed centraal stond, zoals aquaria en dierentuinen.

Van binnen worstelde ik met een gevoel van hulpeloosheid. Hoe kon ik, een individu, een verschil maken in het lot van deze prachtige dieren? Ik voelde me gefrustreerd en hulpeloos. Ik had geen idee waar te beginnen.

Mijn eerste ‘echte’ kennismaking met zeezoogdieren was in Egypte, waar ik een groep prachtige tuimelaars zag. Later zag ik mijn eerste walvis in Nieuw-Zeeland. Deze momenten hadden een diepgaande impact op mij, maar tegelijkertijd werd ik geconfronteerd met de harde realiteit van hun bedreigingen zoals oceaansvervuiling en jacht. Wat kon ik doen om bij te dragen aan het voortbestaan van deze prachtige beesten?

Het omslagpunt daarvoor kwam toen ik begon te slagen als ondernemer. Voor het eerst zag ik een concrete mogelijkheid om daadwerkelijk bij te dragen aan de bescherming van deze beesten. Met name in de vorm van geld. Ik bedacht voor mezelf dat ik geld bij elkaar wilde gaan sprokkelen om het voortbestaan van de blauwe vinvis te waarborgen. 

De blauwe vinvis, het grootste dier op aarde, werd mijn ultieme passie en doel. Deze walvis werd een metafoor voor alles wat ik in het leven wil bereiken: het allerhoogste nastreven in elk aspect van mijn leven.

Vandaag de dag zet ik me actief in voor de bescherming van de blauwe vinvis en andere bedreigde zeezoogdieren. Mijn verhaal is er een van transformatie en doelgerichtheid, en het is nog lang niet afgelopen.

Binnenkort richt ik mijn stichting op. Eentje waar het beschermen van de blauwe vinvis voorop staat. Het geld zal ik zelf naar instanties brengen die hier het beste mee weten om te gaan. To be continued.